ไอน์สไตเนียม

หมู่

n/a

คาบ

บล็อก

โปรตอน

อิเล็กตรอน

นิวตรอน

153

คุณสมบัติทั่วไป

เลขอะตอม

มวลอะตอม

[252]

หมายเลขมวล

252

ประเภท

แอกทิไนด

สี

n/a

กัมมันตรังสี

ใช่

ตั้งชื่อตามอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์

โครงสร้างผลึก

n/a

ประวัติ

ไอน์สไตเนียมถูกค้นพบในฐานะส่วนประกอบของเศษซากจากการระเบิดระเบิดไฮโดรเจนครั้งแรกในปี 1952

มันถูกระบุตัวตนโดยอัลเบิร์ต กิออร์โซ และคณะที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ ร่วมกับห้องปฏิบัติการแห่งชาติอาร์กอนน์และลอสอลามอส ในฝุ่นกัมมันตรังสีจากการทดสอบนิวเคลียร์ไอวี ไมค์

ธาตุใหม่นี้ถูกผลิตโดยการระเบิดนิวเคลียร์ในปริมาณเล็กน้อยโดยการเพิ่มนิวตรอน 15 ตัวให้กับยูเรเนียม-238

อิเล็กตรอนต่อระดับพลังงาน

2, 8, 18, 32, 29, 8, 2

การจัดเรียงอิเล็กตรอน

[Rn] 5f¹¹ 7s²

ไอน์สไตเนียมเป็นโลหะไดวาเลนต์ตัวแรกในอนุกรมแอกทิไนด์

คุณสมบัติกายภาพ

สถานะ

แข็ง

ความหนาแน่น

8.84 g/cm³

จุดหลอมเหลว

1133.15 K | 860 °C | 1580 °F

จุดเดือด

ความร้อนของการหลอมเหลว

n/a kJ/mol

ความร้อนของการกลายเป็นไอ

n/a kJ/mol

ความร้อนจำเพาะ

- J/g·K

ความอุดมสมบูรณ์ในเปลือกโลก

n/a

ความอุดมสมบูรณ์ในจักรวาล

n/a

เครดิตรูปภาพ: Wikimedia Commons (National Nuclear Security Administration)

ไอน์สไตเนียมถูกพบครั้งแรกในผลกระทบของการทดสอบนิวเคลียร์ไอวี่ไมค์

หมายเลข CAS

7429-92-7

หมายเลข PubChem CID

n/a

คุณสมบัติอะตอม

รัศมีอะตอม

รัศมีโควาเลนต์

อิเล็กโตรเนกาติวิตี

1.3 (พอลิงสเกล)

พลังงานไอออไนเซชัน

6.42 eV

ปริมาณอะตอม

28.5 cm³/mol

สภาพนำความร้อน

0.1 W/cm·K

สถานะออกซิเดชัน

2, 3

แอปพลิเคชัน

ไอน์สไตเนียมใช้สำหรับวัตถุประสงค์การวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นหลัก

ไอโซโทปหายากไอน์สไตเนียม-254 เป็นที่นิยมในการผลิตธาตุที่หนักมาก

ไอน์สไตเนียม-254 ถูกใช้เป็นเครื่องหมายสอบเทียบในเครื่องวิเคราะห์สเปกโทรมิเตอร์เคมีของยานสำรวจดวงจันทร์เซอร์เวเยอร์ 5

ไอน์สไตเนียมเป็นอันตรายเนื่องจากกัมมันตภาพรังสี

ไอโซโทป

ไอโซโทปที่มีความเสถียร

ไอโซโทปที่ไม่เสถียร

²⁴⁰Es, ²⁴¹Es, ²⁴²Es, ²⁴³Es, ²⁴⁴Es, ²⁴⁵Es, ²⁴⁶Es, ²⁴⁷Es, ²⁴⁸Es, ²⁴⁹Es, ²⁵⁰Es, ²⁵¹Es, ²⁵²Es, ²⁵³Es, ²⁵⁴Es, ²⁵⁵Es, ²⁵⁶Es, ²⁵⁷Es, ²⁵⁸Es

ลิงค์

วิกิพีเดีย

Encyclopaedia Britannica Wolfram Alpha Chemicool RSC Visual Elements WebElements

แคลิฟอร์เนียมEsเฟอร์เมียม