รีเนียม

ในปี 1908 นักเคมีชาวญี่ปุ่นมาซาทากะ โอกาวะ ประกาศว่าเขาค้นพบธาตุลำดับที่ 43

อย่างไรก็ตาม การวิเคราะห์ภายหลังบ่งชี้ถึงการมีอยู่ของรีเนียม (ธาตุลำดับที่ 75) ไม่ใช่ธาตุลำดับที่ 43

ในปี 1922 วอลเตอร์ นอดแดค, อิดา อีวา ทาเค และออตโต เบิร์ก ประกาศการแยกมันจากแกโดลิไนต์และตั้งชื่อปัจจุบันให้มัน

รีเนียมถูกใช้อย่างแพร่หลายเป็นไส้หลอดสำหรับแมสสเปกโทรกราฟและเกจวัดไอออน

ยังใช้ร่วมกับแพลทินัมเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในการผลิตน้ำมันเบนซินไร้สารตะกั่วที่มีค่าออกเทนสูง

โลหะผสมพิเศษของรีเนียมที่มีนิกเกลเป็นฐานใช้ในห้องเผาไหม้ ใบพัดกังหัน และหัวฉีดไอเสียของเครื่องยนต์เจ็ท