แฮฟเนียม

ในปี 1911 จอร์จ เออร์แบ็ง อ้างว่าได้พบธาตุนี้ในกากธาตุหายาก ซึ่งภายหลังพบว่าเป็นสารผสมของแลนทาไนด์ที่ค้นพบแล้ว

เดิร์ก คอสเตอร์ และจอร์จ เดอ เฮเวซี พบมันโดยการวิเคราะห์สเปกโทรสโกปีรังสีเอกซ์ในเซอร์คอนจากนอร์เวย์ในปี 1922

แอนตัน เอดูอาร์ด ฟาน อาร์เคล และยาน เฮนดริก เดอ บัวร์ เป็นคนแรกที่เตรียมฮาฟเนียมโลหะโดยการผ่านไอฮาฟเนียมเตตระไอโอไดด์ผ่านไส้หลอดทังสเตนที่ร้อนในปี 1924

สารประกอบที่มีฮาฟเนียมออกไซด์กำลังถูกนำมาใช้ในชิปที่ใช้ซิลิคอนเพื่อผลิตโปรเซสเซอร์ที่เล็กลง ประหยัดพลังงานมากขึ้น และมีประสิทธิภาพสูงขึ้น

ฮาฟเนียมส่วนใหญ่ที่ผลิตได้ใช้ในการผลิตแท่งควบคุมสำหรับเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์

ฮาฟเนียมยังใช้ในหลอดแฟลชถ่ายภาพ ไส้หลอดไฟ และในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เป็นแคโทดและตัวเก็บประจุ