ซีลีเนียม

ซีลีเนียมถูกสังเกตเห็นครั้งแรกประมาณปี 1300 โดยนักเล่นแร่แปรธาตุ อาร์โนลด์ แห่งวิลลาโนวา

ซีลีเนียมถูกค้นพบในปี 1817 โดยเยินส์ ยาค็อบ เบอร์เซเลียส และโยฮัน กอตต์ลีบ กาห์น ซึ่งสังเกตความคล้ายคลึงของธาตุใหม่กับเทลลูเรียมที่รู้จักก่อนหน้านี้

ในปี 1873 วิลลูบี สมิธ พบว่าความต้านทานไฟฟ้าของซีลีเนียมสีเทาขึ้นอยู่กับแสงโดยรอบ

ซีลีเนียมใช้ในอุตสาหกรรมแก้วเพื่อกำจัดสีของแก้วและทำแก้วและเคลือบสีแดง

ใช้เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในปฏิกิริยาเคมีหลายชนิด

ยังใช้เป็นสารแต่งโทนในการถ่ายภาพ และเป็นสารเติมแต่งในเหล็กกล้าไร้สนิม

ซีลีเนียมซัลไฟด์ใช้ในแชมพูขจัดรังแค